ჰენრი ქათნერი და სი ელ მური
დენი ჰოლთს ტელეფონთან რომ უხმეს, სულაც არ გახარებია – წვიმიან ღამეს ბევრ ხელგაშლილ კლიენტს ნახავ, აქვე, ქუჩაში, მას კი ამ დროს სირქალზე[1] უწევს გასვლა.
– ჯანდაბა, – ჩასძახა ყურმილს, – რაღა მაინცდამაინც მე? სხვა გააგზავნეთ, სულ ერთი არ არის? შორს ვარ ახლა, ვილიჯში.
– პირადად შენ გიკითხა, სახელით და ნომრით, ალბათ, ნაცნობია. მონუმენტთან დაგელოდება, შავი ლაბადა აცვია და ხელჯოხი აქვს.
– ვინ არის?
– აბა, მე რა ვიცი, სახელი არ უთქვამს. დროზე წადი.
ჰოლთმა ტელეფონი გათიშა და ტაქსიში დაბრუნდა. წვიმის წვეთები ქუდის საჩიხზე ხტოდნენ, საქარე მინაზე აკაკუნებდნენ და ათას ნაკადულად ეშვებოდნენ თავქვე. განათებული ვიტრინები ბინდში იყო გახვეული და კაფე-ბარებიდან მუსიკალური ავტომატების ხმა ისმოდა. ასეთ ღამეს იქ უნდა იჯდეს, მაგიდასთან… რა მოხდება, უცბად რომ შეირბინოს და ჭიქა ვისკი გადაკრას?.. ჯანდაბა. მანქანა დაძრა და გრინვიჩ ავენიუს აედევნა. უგუნებოდ.
გაფაციცებული უნდა იყო – ფეხით მოსიარულეები შუქნიშანს კარგ ამინდშიც არ დაგიდევენ (ყოველ შემთხვევაში, ნიუ იორქში ასეა) და ღამით სულ მთლად ლანდებს ჰგვანან. ჰოლთი ყურადღებას არ აქცევდა შეძახილებს: “ტაქსი-ტაქსი”. გზები სველი იყო და მოლიპული, მისი საბურავები კი – გაცრეცილი.
Galactic Library of Trantor | ტრანტორის გალაქტიკური ბიბლიოთეკა 