საათი ზარდახშაში

ალეკსანდრ ვვედენსკი

იმ ზაფხულს აგარაკზე ისვენებდნენ ოთხნი: და-ძმა ლიზა და მიშა, მათი ბიძა პეტრე და კატა სახელად „ჩიტუნია“. იტყვით ახლა, ეს რა კატის შესაფერისი სახელიაო, მაგრამ იმ კატამ ისეთი მელოდიური კრუტუნი იცოდა, გეგონებოდა – ჟღურტულებსო, ამიტომ შეარქვეს „ჩიტუნია“.

ერთ მზიან დილით ძია პეტრემ დისშვილებს უთხრა:

– მიშა და ლიზა, ლიზა და მიშა, ყური მიგდეთ, დღეს ქალაქში მივდივარ. გთხოვთ, არ იცელქოთ, არ იჩხუბოთ და ყირაზე ნუ გადახვალთ – შევთანხმდით?

– კარგი, – პირობა მისცეს მიშამ და ლიზამ.

მაგრამ კარის გახურვა ძლივს მოასწრო, რომ მაშინვე იჩხუბეს. რატომ? ახლა მოგიყვებით:

ჯერ სათევზაოდ წავიდნენ, როგორც სხვა დღეებშიც აკეთებდნენ ხოლმე. წავიდნენ, აბა, სათევზაოდ, ჩამოსხდნენ ნაპირზე და მოიმარჯვეს ანკესები.